За новото, за старото, за животот

Прво, едно големо извинување за читачката публика која малку или воопшто не разбира македонски јазик и онаа на која тешко и` оди читањето на кирилица.

Ама ова е мој блог и мој пост и едноставно така ми дојде. И со ќеиф го пишувам постов.

Најнапред една мала ретроспектива на годината што измина. Сакав јас да го напишам постов и порано, ама не стигнав. Крајот на годината ми го одбележаа неколку патувања надвор од местото каде што живеам и едноставно не стигнав да направам се` што си замислив. И знаете што? Баш ми е гајле. Да, да. За прв пат во животов не се јадам себеси зошто нешто не било онака како што сум си замислила јас. Ха!

Бадник

Минатиот Бадник, паричето „се падна„ во куќата. Исто како и пред минатата година. Исто како и годинава. Значи три пати едноподруго. И нека е така како што си е. Мене ми одговара да е во куќата. Конечно да се заврши и тој дел од мојот живот. Небаре мавзолеј правам или пирамида, а не едно куќиче. Му здодеав и на Бога и на народот со неа, ќе речат многумина. Се сложувам дека е така, ама сепак, тоа е нешто видливо што ќе остане и после нас, нешто во што е вложено многу љубов, пот, крв, пари и здравје. Нешто кое не ми го оставил ниту татко ми, ниту мајка ми. Без кредити, чесно, не со една туку со две-три плати, бидејќи нели, толку работи и работиме. По две-три одеднаш. Оти со две плати тешко дека ќе може две деца да се школуваат, да се плаќа наемнина за стан, сметки, а нели, нешто треба и да протераме низ газот, кој пак од друга страна по логиката на нештата би требало да не биде гол.

Иако куќичето беше бериќетлија минатата година, летово не му беше баш среќно. Пред крајот на втората фаза, ноќта пред да се поставува изолацијата на покривот, ни го ограбија подрумот и ни ги украдоа сите потребни материјали. Тешко ми е додека го пишувам ова, бидејќи пак ми се враќа она мачно чувство на бес и разочарување во човечкиот род. Уствари, во еден дел од тој род. Она скапаното, трулото, кое што нема осет за чесност, гној со кој владее само ИД-от, во чија свест СУПЕР ЕГО-то е мисловна именка. Нема тука совест, само животински нагони. Јадно до крај. А, иронијата да биде поголема, знам која а гнасата која што стои зад тоа. Знам, го гледам секогаш кога одиме до куќата. Го гледам, мирна сум, ама во мене татни Етна. 

Јас сум жена змај. Силна сум, духот ми е јак како карпа, а сепак тој ден паднав. Не знам зошто, обично не реагирам така, ама тој ден имав чувство дека светот ми се урна врз главата. Целиот тој ден го проплакав. И еве, додека го пишувам ова, пак осеќам како ми се стиска грлото.

Истиот ден купивме нов материјал и се заврши работата. Ама горчината остана.

Нова година. 

За мене, тоа е ден како и секој друг. Не сум јас мераклија за дочеци со чочеци, по кафани со певаљки, кафански менија, евтини пијачки и разуздани мажиња и женички кои едвај дочекале да се накитат како елки. Како божем тоа некој к`смет ќе им донесе во новата година. Како и лани, и оваа година ја преспав. Пижама парти, си легнав во 22:30, а станав околу 04:00 саат. Одморена и спремна за гледање филмови и омилени серии. Како за моја љубов на еден канал цела ноќ даваа „Убиства во Мидсомер„, една од моите најомилени серии. Ептен ќеифови ми направија.

Моиве станаа подоцна утрото, си честитавме нели, како што е адетот, прашувајќи ме при тоа дали слушав како ноќта се грмело и пукало. Златни мои чепови за уши. Паметен избор. Си ги натакарив во уши пред да си легнам и последното што го чув беше звукот на моето дишење. Мераци.

Некаде околу пладне на 01. јануари, децата заминаа во Скопје, на зимски распуст. Ако. Некогаш и ми треба да е мирно дома. Еден пред-адолесцент и еден адолесцент понекогаш знаат ептен да му скокаат по нервите на човек. 

Роденден

Оваа година за прв пат роденденот го дочекав во туѓина. Не ми се допадна филингот, затоа што цело е кога има се, нели? Роденденот го прославивме во еден мексички ресторан во Љубљана, јас и уште тројца „работни пријатели„, како милувам да си ги наречам луѓето од мојата бранша. Љубљана, убава, преубава, ама скапа, оган. Подароците си ги добив дома; еден гооолем фенер и една орхидеја. Не спомнав дека оваа година во потполност ми се замрачи умот од толку навлекување на орхидеи. Е сега може некој ќе си рече што па оваа толку дрнда за орхидеи. Јас сум човек на кој и кактус му умира, кој е наједноставен за одржување, а не па да се занимава со едни толку деликатни цвеќа како што е орхидејата. Е кај мене, орхидеите најубаво успеваат. Децата не  можат да се начудат, а богами ни јас.

 

Е, сега, да не биде се црни црнајци и кукњави, грев ќе ме фати ако не нашкрабам дека во оваа година ми се случија и некои многу убави нешта.

Брита.

Тој мал Хитлер кој што ни влезе дома едно зимско утро пред неполна година внесе толку многу радости што во голем дел, како си гумичка ја избриша сета онаа негативна енергија која што ни се таложеше преку целата година. За тоа колку го сакам тоа мало гомце знаат и птиците, па нема да ве давам со неа.

Деца

Децата ми се здрави, прави и без оглед на тинејџерските пиздарии кои што ни се составен дел од животов, одат сигурно и цврсто кон она што се вика: формирање на емоционално здрави, зрели и реализирани млади луѓе.

 Ете, мене тоа ми е желбата. Не сакам да воспитам бескрупулозни, манипулативно, несовесни скотови. Сакам да видам високообразувани млади, среќни, чесни луѓе кои што го живеат животот со полна пареа, и не дозволуваат животот да ги живее нив. Да живеат онака како што живее нивната мајка, со многу верба во себе, полни со љубов, сочувство, ослободени од предрасуди кон различитостите.

Сакам да е така, затоа што тоа е рецептот за исполнет живот. И утре кога ќе прејдам во друга форма на енергија, слободно може да си кажам дека Јас го живеев животот онака како што Јас сакав. Исполнет до максимум, опкружена само со позитивни луѓе од кои што зрачат позитивни вибрации.

Луѓе со Л

Е па, вечерва на гости ни доаѓаат такви луѓе. Неоптоварени, позитивни, весели. Луѓе без некои поголеми животни фрустрации и комплекси. Луѓе кои што навистина ми го разубавуваат животот.

Во нивна чест, а и ќеиф ми е да си ги дочекам со стил, еве што „збуричкав„ (сега следува текст на некоја моја верзија на босански), да разберат нешто и другиве читатели :)

Пред да продолжам со рецептите кои што следат, уште едно ќеифосување. Додека го пишувам постов слушам македонска староградска музика. Не за друго, ме тепа носталгија.

Помеѓу тие песничиња некако ми се провлекла и оваа. Едно убаво џез парче од Диран Тавитјан.

Rolada od špinata

Potrebno za roladu

• 250 gr obarenog špinata
• 4 veća jaja
• 4 supene kašike ulja (ovdje maslinovo)
• 5 vrhom punih supenih kašika oštrog brašna
• 1 kafena kašičica praška za pecivo
• so

Nadjev

• 1 mali kolut suhog sira *
• oko 200 gr kiselog vrhnja sa većim postotkom masnoće (ovdje 22% m.m)
• so
• 50 gr susama
• 3 čena bijelog luka

Postupak

Za špinatni biskvit, prvo propržite špinat na malo ulja uz dodatak soli. Ja sam za ovu roladu koristila  Ledo smrznuti sitno sjeckani špinat (meni izgleda kao mljeveni). Proprženi špinat ostavite da se ohladi, a vi za to vrijeme pripremite nadjev.

Suhi sir sitno izmrvite (ja sam ga izmrvila pomoću alatkom za pasiranje krompira :)), dodajte mu kiselo vrhnje i susam koji je prethodno propečen u teflonskom tiganju, bez ulja. Ja inače obožavam pečeni susam, jer pečenjem se razvije ona divna intenzivna aroma, kakva se dobija samo iz pečenog susama. Obični, nepečeni susam nikada ne može razviti tako intenzivnu aromu, pa si zato dajte malo truda. Vrijedi, vjerujte mi.

Znači, u sir se dodaje vrhnje, susam, protišnjeni bijeli luk i dosoli se po potrebi. Ja solim, jer suhi sir je veoma blag, kiselkastog okusa i definitivno treba dosoliti. Sve izmješati, staviti u plastičnu posudu sa poklopcem i staviti u frižider, da se sastojci prožmu.

Sada je vrijeme za pripremu biskvita. Jaja pjenasto istucite, dodajte so (pažljivo, jer ste već posolili špinat), ulje, špinat i brašno pomiješano sa praškom za pecivo. Smjesu izlijte u četvrtasti pleh dimenzije 23x33 cm, prethodno obložen papirom za pečenje. Pecite u prethodno zagrijanoj rerni na 180 C, dok se rubovi tijesta ne odvoje od stranica pleha. Ipak dodatno provjeriti jel pečeno (ubod čačkalicom. Ako čačkalica izađe suha, bez zalepljene smjese, gotovo je).  Pečeni biskvit odlijepiti od papira i biskvit ponovo položiti na taj papir. Sada zarolati zajedno sa papirom i ostaviti da se tako ohladi.

Ohlađenu roladu odmotati, premazati je pripremljenim nadjevom, pa je ponovo zarolati. Znam da ovo ovako napisano izgleda kao previše posla, ali zapravo nije. Zato, hrabro dalje. :) Zarolanu roladu staviti na 15 minuta u zamrzivač da se malo stegne, pa je tek potom odozgo premazati sa kiselim vrhnjem. Do daljneg čuvati u frižideru, prekrivenu plastičnom ili alu folijom.

* Suhi sir

To je mekani, dobro ocijeđeni svježi kravlji sir koji se pravi u obliku malih polukugli. Ostavi se par dana u dimu da se malo prosuši i može se naći na pijaci. U radnjama ga nema. Kako je ovakav sir karakterističan samo za Bosnu i Hercegovinu (nisam ga vidjela nigdje osim u Tuzli i Zenici), isti se može zamijeniti običnim svježim kravljim sirom ili urdom/izvarkom.

Sporo pečena svinjska plećka

Potrebno

• 2 kg svinjske plećke bez kože i kostiju
• ulje
• 4 čena bijelog luka
• 150 ml suhog bijelog vina

i još

• krupna morska so
• jedna grančica ružmarina
• 1 supena kašika sjemena anisa
• 1 supena kašika kima
• 1 supena kašika šarenog papra (crni, bijeli, zeleni crveni)

Postupak

Pripremanje ovog pečenja zahtijeva malo strpljenja, ali se svaki minut isplati, vjerujte mi na riječ.

Večer prije pečenja uradite slijedeće:

U blender smrvite so, ružmarin, anis, kim i papar. To staviti u jednu posudicu, pa u blender sada dodajte očišćene i narezane čenove bijelog luka i maslinovog ulja. Kratko blendajte/pulsirajte, tek toliko da se bijeli luk smrvi. Stvoriće se emulzija koju dodate u posudicu sa suho mljevenim začinima i dobro izmješajte. Sve ovo treba izgledati kao neka vrsta paste. Ovom pastoznom mješavinom začina, dobro istrljajte plećku, položiti je u odgovarajuću posudu, prekriti alu folijom i ostaviti je u frižideru do sutradan.

Sutradan skinite foliju (sačuvati je, trebaće vam ponovo) i ubacite plećku u vrelu rernu, ugrijanu na 250 C. Neka se ovako zapeče jedno pola sata. Zatim dodati vina i po potrebi još malko ulja i prekriti je folijom. Rernu smanjiti na 150 C i peći još 2 - 2 i po sata (zavisi od rerne). Poslije tog vremena, skinuti foliju, rernu pojačati i ostaviti plećku da se zapeče odozgo. Povremeno podlijevati sokom od pečenja i peći još jedno sat vremena. Kada je pečena, u posudi ne bi trebalo da bude tekućine, već samo ulje. Ako ostane tekućine, donji će dio biti gnjecav, nezapečen, a mi želimo dobiti reš omotač s vana i meso koje se razvlači kao konce iznutra.

Meso izvaditi iz posude i ostaviti da se odmori. Kada je mlako rezati na komade željene veličine. I uživati naravno. :)

Mesna štruca od piletine i slanine

Potrebno

• 500 gr pilećeg filea bez kože i kostiju
• 300 gr mesnate slanine "Hamburg"*
• 1 supena kašika suhog vlasca
• malo vegete
• papar
• 1 glavica luka
• ulje
• 2 kašike krušnih mrvica/prezle
• 2 jaja

Postupak

Na mašini za mljevenje mesa samljeti slaninu i pileći file. E, pošto je moja mašina za mljevenje ljetos ispustila dušu, ja sam piletinu i slaninu samljela u multipraktiku. Luk sitno nasjeckati i ispržiti ga na malo ulja i uz dodatak mrvicu soli. So će izvući vodu iz luka i biće fino prodinstan. U ohlađeni luk dodati mljeveno meso i slaninu, prezle, vlasac, papar, vegetu (pažljivo, slanina je slana) i jaja. Dobro izmješati rukom da se sastojci povežu. Ostaviti jedno pola sata u frižideru. Zatim duguljasti kalup obložiti papirom za pečenje i unutra fino rukom utapkati smjesu za štrucu. Peći u prethodno ugrijanoj rerni na 200 C, tačno sat vremena. Još vruću štrucu izvaditi iz kalupa, kako se na nju ne bi nalijepila mast koja je iscurila prilikom pečenja. Odlična i kao ručak, a i kao dio hladne zakuske.

* Slanina. Za ovaj recept je bolja ona kuhana i blago dimljena slanina tipa "Hamburg", nego panceta. Probala sam i sa pancetom, ali njen miris previše dominira, a i obzirom na to da je panceta sušena, ne omekša dovoljno tokom pečenja, pa komadići ostanu tvrđi.

Lovački gulaš

Potrebno

• 600 gr junetine od buta, bez masnoće
• jedan paket od 400 gr mješavina gljiva (vrganj, šitake, šampinjoni) Ledo
• 400 gr luka
• 3 čena bijelog luka
• 4 suhe šljive bez koštica
• 3 lovorova lista
• 2 grančice ružmarina
• 1 kafena kašičica mljevenog kima
• 1 kafena kašičica suhog majorana
• 1 supena kašika mješavine slatke i ljute crvene začinske paprike
• so
• 1 kafena kašika smeđeg šećera
• 200 ml bijelog vina (ovdje Žilavka)
• maslinovo ulje

Postupak

Meso narezati na manje kocke. Luk narezati na kockice. Ako vam se ne da da režete luk, a imate "pomoć" u kući, slobodno ga sameljite u multipraktiku. Ovdje ću sada iskoristiti priliku, pa zahvaliti mom Debeljku što mi je za rođendan kupio multipraktik. :D

Na malo maslinovog ulja propržite luk i smeđi šećer, Pržite na umjerenoj vatri, pazeći da luk ne zagori. Kada luk postane staklast, dodati sitno nasjeckani bijeli luk i pržiti kratko. Ovo je bitno, jer ako bijeli luk zagori, a plane začas, onda će biti gorak. Sada dodati na kockice narezano meso i pržiti tek toliko dok meso ne promijeni boju. Dodati začine, plus začinske paprike i uz stalno miješanje pržiti minut, pa dodati gljive, vino i šljive.

Poklopiti, smanjiti jačinu ringle (ovdje sa 6 na 2) i kuhati negdje oko 4 sata. Po potrebi, a trebaće sigurno, dodajte vode; manju količinu, a u više navrata. Ne želimo da nam gulaš pliva, samoo da se polagano krčka. Luk i šljive se trebaju raspasti, a meso omekšati. Tekućina će se zgusnuti i reducirati i biće to jedan savršeni gulaš. Uz ovo ide fino i palenta i njoki i knedle od kruha, ali ja ću ga poslužiti tako klot uz domaću pogaču, jer je dušu dao za umakanje. Hm..

Rajska torta

Meni je ovo savršena torta. Na ovo će neki dušebrižnici nadmeno frknuti nosem, ali šta ću im ja. Meni je jedna od boljih. Ovo mi je četvrti put da je pravim, a to dovoljno govori o tome koliko nam se sviđa, obzirom da ja nikada ne pravim dva puta jednu te istu tortu. Čast izuzecima.

Recept je postavljen veoma davno. Od MurtileFjore je. Fjore nema više na stranicama Coolinarike, a recept je ostao zabilježen kod Male Ribe :) Prvi puta sam je pravila doslovno po receptu, a vremenom sam nešto promijenila. U daljem tekstu postavljam recept sa izmjenama. Murte, svaki put kada pravimo ili pričamo o ovoj torti, spomenemo te. Hvala ti najljepša na tome. :)

Ovdje ću samo iskoristiti ovaj recept kao ulaznica za blog igricu Ajme koliko nas je, jer ovomjesečna je domaćica Tamara, kao namirnicu mjeseca odabrala baš ove kiselkaste krasotice. :)

A, sada da nastavim dalje....
Ova torta zahtijeva vremena samo kod pečenja korica i kod pred pripremnih radnji. Nema cifranja, nekog silnog filovanja, umatanja u fondane i slične kerefeke. Jednostavna je, osvježavajuća, jer dominira kiselkast štih i na taj način vješto balansira težinu korica. Da su teške, teške su. Zašto? Evo, pročitajte dalje..

Potrebno

• 250 gr maslaca
• 4 žumanjka
• 250 gr šećera bijelog, kristalnog
• 1 kesica vanilin šećera
• 250 gr mekog brašna
• 1/2 kesice praška za pecivo
• na vrh noža soli

I još

• 4 bjelanjka
• 50 gr šećera u prahu
• 1 kašičica cimeta
• 100 gr badema, prethodno malo proprečenih

Krema

• 500 gr višanja bez koštica smrznutih ili iz kompota (ovdje iz kompota)
• 125 gr šećera u prahu
• 3 listića želatine (u nedostatku kremfix-a :()
• 1 kantica od 900 gr kiselog vrhnja sa 20% m.m. (ovdje 30 % m.m)

Dajte si vremena za pripremu ove torte. Ne žurite. Prvo od papira izrežite 4 identična kruga. Ja prostrem papir za pečenje i preko njega stavim okruglu tepsiju promjera 24 cm i olovkom iscrtam i zatim izrežem krug. Ovo ponovim još tri puta.

Omekšali maslac pjenasto izmiksati sa šećerom, vanilin šećerom i žumanjcima, te dodati mješavinu brašna, praška za pecivo i soli i sve fino izmiksati mikserom da se sve spoji. Sada raširiti krugove od papira za pečenje i na svaki krug staviti gomilicu tijesta. 

E sad, kako je izvorni recept dosta škrt u objašnjavanju postupka i kako se  vi ne biste puno patili kao ja, informacije koje slijede su od vitalnog značaja za blagostanje vaših živaca.

Bjelanjke istucite u snijeg i dodajte šećer u prahu. Preko svake korice stavite malo ovog snijega, prstima dodajte malo cimeta i mrvljenih badema. 

Rernu ugrijte na 180 C. Svaku gomilicu tijesta, rukama - ništa drugo ne pomaže, vjerujte mi na riječ!!!!- rastanjite u obliku kruga. Ne tapkajte do kraja, već ostavite 3-4 mm od kraja izrezanog papirnog kruga. Tijesto se prilikom pečenja širi, pa je ovo bitno.

Uzmite pleh od rerne i prevrnite ga naopačke. Sada na pleh stavite jednu koricu. Lako se prenose zato što su razmazane po papiru. Pleh ubacite u rernu i pecite dok ne vidite da rubovi žutog tijesta počinju blago rumeniti (jedno 15tak minuta). Postupak ponoviti i sa ostalim koricama. Kada ste završili proces pečenja, završili ste 80% torte.

Papir skidati tek kada se korice potpuno ohlade. Dok su tople, krhke su i pucaju, a sa njima onda pucaju i živci. Zato, polako. Dok se korice hlade, vi pripremite nadjev.

U dublju posudu stavite kiselo vrhnje, dodajte mu šećer u prahu i kremfix. E, pošto ja u ovoj selendri nisam uspjela naći kremfix, a u svojim zalihama sam imala samo jedan paketić, nisam htjela da rizikujem sa kremom. Zato sam 3 listića želatine namočila u vodi i kada su omekšali, rastopila sam ih na laganoj vatri. Želatina je jedna veoma nezgodna rabota, ako je ne znate pravilno dozirati. Zato samo 3 listića koja su inače dovoljna za 250 gr tekućine, na vrhnje od 900 gr. Imala sam dosta masno vrhnje, a sa samim tim i manji postotak vode, pa je ova količina želatine bila dovoljna.

Višnje ocijediti i ostaviti ih u cijediljci do upotrebe.

Dok se nadjev pripremao, korice su se ohladile. Sada skinite papir sa prve korice i koricu položite na tanjir za tortu. Koricu premažite sa oko 1/4 pripremljenim nadjevom i preko nadjeva nabacajte 1/4 višanja. Preko njih stavite drugu koricu (bez papira, naravno) i ponovite postupak još dva puta. Zadnju koricu samo ovlaš premažite nadjevom i pospite višnjama i zdrobljenim bademima.

Ova se torta obavezno priprema jedan dan ranije, jer korice preko noći moraju da omekšaju.

I opet da ponovim, meni je ova torta divna. I savršeno joj pristaje ovaj epitet Rajska! :)

Evo, završavam ovaj najmaratonskiji post koji je ikada napisan na ovom blogu, a nebo mi ukrade pogled. Hladno je napolju i duva jak sjeverac, a sunce se ne da` i trudi se da pomiluje gole grane jabuke koja raste pod balkonom. Ne uspjeva mu baš, jer je sjeverac u prednosti, ali Sunce ne odustaje. Lijepa simbolika, jelde? Nasmijah se ovome. :) :) :)

Kakva god sranja da se dešavaju, život je ipak lijep. I savršen i kada me šiba i kada me miluje. Jer bez šibanja bi bilo dosadno. Mazohistički da. Ali u tome i leži draž ovog putovanja. I zmajevanja :)