Македонка во Шведска

 Една од најомилените. Совршена во својата едноставност, симфонија на вкусови и ароми и совршен баланс на текстури. Есенска убавица без која за мене, есента не е есен. Количините за оваа пита се за правоаголен сад за печење со внатрешни димензии од 17х23 цм. За поголема количина, двојно зголемете ги состојките.  Во топла варијанта, совршено се љуби со топка сладолед од ванила, како контраст на топлите зачини кои што ги содржи ова мало мирисно парче рај. СОСТОЈКИ За долното тесто 125 гр меко пченично брашно 50 гр путер 2 рамни супени лажици шеќер 1/2 лажиче ѓумбир во прав 1 полно лажиче прашок за печиво 1 супена лажица јогурт 1-2 лажици ледено студена вода (по потреба) За филот во средина 4 големи киселкасти јаболка 2 супени лажици мед 1 лажиче цимет во прав сок од 1/2 лимон 1 супена лажица гриз 1/2 лажиче мелен кардамом/кардамон 1/2 лажиче сушена кора од портокал За горниот, сипкав слој 100 гр меко пченично брашно 50 гр мелен лешник (мелени бадеми или ореви се исто така во игра) 80 гр

  После архивирањето на овој блог кој што започна паралелно со мојата активност на Coolinarika, еден извонреден сајт кој што ми ја разбуди креативноста и ми ги избруси кулинарските вештини, се префрлив на друга платформа и почнав буквално од нула.  Флертувањето со „Турлитава„, како што беше името на новиот гастро блог траеше неколку години, поточно до мојата преселба во Шведска и потоа едноставно замре. Замре ентузијазмот, замре желбата за блогирање и блогот отиде во вечните ловишта. Рецептите ги сочував и со тек на време ќе ги пренесувам овде. Ќе пишувам кога ќе имам време и желба, бидејќи ова е блог за своја душа, без намера да се претвори во комерцијализирана алатка за заработка. Старите постови на овој блог се пишувани на босански јазик бидејќи кога се роди блогот, јас и моето семејство  живеевме во Босна и Херцеговина и постовите беа пишувани и објавувани според тогашната инспирација. Можеби ќе ги реобјавувам изворно, но постои можност да бидат преведени и реобјавени на македонски

Dragi svi, Duuugo, baš dugo me nije bilo u blogo svijetu.. Zašto? Jednostavno, život. Jako puno životnih prekretinica, što lijepih, što manje lijepih je jednostavno ubilo želju da držim blog u životu. Međutim, znate kako kažu, sve će doći na svoje mjesto. I dolazi polako, vraćajući me poluživu među blogerima. :) Danas sam prvi puta otvorila blog poslije skoro 4 godine i čekao me mali milion komentara i upita. Izvinjavam se svima onima kojima nisam odgovorila, nije bila sujeta u pitanju, jednostavno nisam ulazila na blog, u jednom periodu života nije mi bilo ni do čega... Želim vas sve obavijestiti da sam otvorila novi blog na Wordpress-u, pod imenom Turlitava. https://turlitavaorg.wordpress.com/ I odlučila sam da pišem na svom maternjem jeziku, jer se tako bolje osjećam i izražavam. Ukoliko imate problema sa jezičkim nedoumicama, na blogu postoji dugmić za kontakt, pa pišite :) Još jednom VELIKO izvinjenje svima koje sam uskratila za odgovore na pitanja vezana za rece

Subota je, hladno je do bola, a napolju već 3 dana neprekidno pada snijeg. Jesmo li zavejani? Jesmo! :) Večeras smo ja i moj stariji sin istovremeno izveli pse u večernju šetnju i iako to prije svega izgleda, a bome i zvuči kao da koljem pse, uživala sam do maksimuma. :)))) Ne izvodimo pse zajedno, osim kada se nose na livadu da se dobro istrče. A kako smo zavejani i do livade se ne može, osim ako se igramo Dedala ili u gorem slučaju, Ikara, ostaje nam opcija šetnja ulicom i između zgrada. Sve je to fino i krasno, dok Hitler aka Brita ne izađe zajedno sa Charlijem. On hoda fino i odradi sve po P.S.-u, ali ona? Jel on ispred nje, to se otima, urla, skiči kao da je kolje neko. Ljeti su ljudi znali izlaziti na prozore da vide ko to zlostavlja psa. A ja? U zemlju propasti od stida. Charlie Na "našoj" livadi :) Nije da se ne radi s njom, nije da je totalni dibidus, jer ta njena minijaturna glavica razmišlja 200 na sat. Sve živo razumije, ali radi ono što ona hoće. Kod nje n

Реобјава на изворниот рецепт од овој блог, од 03.02.2012 година. Беа тоа убави времиња.  Sjeća li se ko od vas, Johna Wayne-a? :) Nekadašnja zvijezda popularnih western filmova? :)  El Dorado, Poštanska kočija, Alamo, Čovjek koji je ubio Liberty Valancea, Čovjek zvan hrabrost ? Da ne nabrajam više, ima ih dosta. :) A kada smo kod western-a, kako pričati samo o kaubojskim likovima, a ne spomenuti Bika koji sjedi, Ludog konja, Geronima ? :) I sad mi se zna desiti da uhvatim neki western clasique zahvaljujući kablovskoj TV i HRT1, koji mi ubije nedeljnu žmirkavicu. :) E, sada slijedi pitanje, kakve veze imaju westerni sa ovim kolačićima. Nikakve! Ama baš nikakve. Čak i ne znam zbog čega i nose naziv "Indijanke". Tako su se zvale u skopskim slastičarama, tako su i zapisane u mojoj mrljavoj sveščici. :) A recept je od moje bivše svekrve, zapisan prije skoro 17 godina. Sjećam se, rekla mi je da je recept iz jedne poznate skopske slastičarne. Jel to tako? Ne znam. Samo znam da sv

 Slastičarna "Ohrid", nalazi se u Staroj skopskoj čaršiji i evo, već 109 godina drugi je dom za više generacija porodice Bajmak. Ili kao što bi rekao vlasnik, Azis, ova je slastičarna puls njegovog života. Tradicija pripreme najboljih orijentalnih kolača i poslastica počinje sa čika Azisovim pradjedom 109 godine unazad. Otvorena je 1903. godine, i i dan danas se nalazi na istoj lokaciji kada je po prvi put i otvorena. Stara skopska čaršija se jako puno mijenjala tokom svih tih godina. Gradilo se, dograđivalo, rušilo, restauriralo, ali je slastičarna porodice Bajmak ostala na istom mjestu. A isti su ostali i recepti i tajne pripremanja kolača. U današnje doba modernih kolača, rijetko gdje možete nabasati na ovakve starinske poslastice. Ako se dobro sjećam, nigdje osim u slastičarni "Ohrid". :) Gdje još možete pojesti sutlijaš? Ašure? Mlečnik, možda? :) * A, jeste li igdje probali kazandibe? :) Kazandibe ili u prijevodu: dno kazana, je poslastica koja se servira

Ima već pola godine kako se spremam napraviti rižino brašno. Ne zato što baš ga moram praviti, već zbog toga što ga nigdje ne mogu naći. U većim hipermarketima na odjelima zdrave hrane ima rižino mlijeko u prahu, sa milion okusa, a kako ne znam način proizvodnje tog mlijeka, ne usudim se iskoristiti ga za ono što slijedi u nekom od narednih postova. Zato, dala sam si zadatak da malo pretražim po Netu i našla i više nego dovoljno recepata za rižino brašno. E, a kada čovjek ima toliko izbora nađe se u neobranom grožđu. Koji recept izabrati? Kako znati da je to baš Taj recept za ono što meni treba? :) Bacih oko na par njih i izvukla sam ono što sam mislila da izvučem. Rezultat te miksture je slijedeći... Potrebno 2 šolje (od 250 ml), bijele riže okruglog zrna voda blender ili multipraktik (ovdje blender) malo strpljenja Postupak Očisćenu rižu staviti u šerpu, naliti mlakom vodom i dobro isprati rižu. Ponoviti još jednom. Opranu rižu ocijediti i rasporediti je na krpu da se